ที่ผ่านมากระทบกับเรายังไงบ้าง หลักๆก็เป็นงานที่เงียบไปเลย เราทำอะไรกับมันไม่ได้เลย ทั้งงานจ้าง อีเวนต์อะไรต่างๆ ก็นิ่งไปเลย เกือบ 3 ปี

เหมือนช่วงแรกกลับมาได้ไม่กี่เดือน แล้วก็กลับไปนิ่งอีก ก่อนหน้านี้กลับบ้านไปทำสวน ทำนา ใช่ค่ะ ช่วงปีแรก พ่อปลูกต้นยาง ก็ไปช่วยขุดดิน กรอกดิน

ช่วงนั้นว่าง ไม่ได้ทำอะไร ถามว่าแย่ก็แย่ แต่ก็มองว่า มันก็ดีในแบบหนึ่ง ได้กลับไปหาพ่อแม่ นอยด์แค่ไหน มันก็ตกใจ เหมือนเป็นงานที่เราทำ

แล้ววันหนึ่งมันหยุดนิ่งไปเลย แต่ก็เข้าใจ ไม่ใช่เราคนเดียวที่เจอ เราก็พยายามหาวิธีไปต่อ 2-3 ปีที่ผ่านมา ทุกอย่างแทบจะเป็นศูนย์

เรายังมีจ่าย ทุกอย่างไม่ได้หยุดตาม ก็ต้องเริ่มหาวิธี เอากล้วยฉาบมาขาย เล็กน้อยที่พอทำได้ เราก็ดิ้นรน ใช่ๆ ใช้คำว่าดิ้นรน พองานมันขาดไป

รับไม่มี จ่ายคงที่ เราต้องหาวิธี ยอมรับว่าเครียด เพราะว่า จากคนที่เคยมีรายได้ ซับพรอตทุกคนในบ้าน มันก็รู้สึกว่าหายไปเยอะ เราจะต้องทำยังไง

นอกจากทำสวนยาง แล้วทำอะไรบ้างช่วยแม่ปลูกผัก ช่วงทำนา ก็ช่วยเขาทำ ช่วงนี้ช่วงปรับทุกข์ นั่งคุยกัน ช่วงนี้ก็ปลง แม่บอกกลับมาตั้งตัวที่บ้าน

เอาตังค์เก็บมาใช้หมดเลย หมดจริงๆหนูเป็นคนไม่ได้มีตังค์เก็บเป็นก้อนเยอะขนาดนั้น เพราะเราต้องช่วยค่าใช้จ่ายในบ้าน มันก็ค่อยๆจางออกไป จนเกือบหมดเลย

ไม่ขนาดนั้นค่ะ ประมาณ 1-2 แสน มองว่าอาชีพนักร้องไม่มั่นคงไหม ก็มีความรู้สึกแบบนั้น มันดูเราไม่มีแผนสำรอง การเก็บตังค์ไม่ค่อยเข้มแข็งมาก

ก็มานั่งทบทวนว่า เราจะทำอะไรได้บ้าง ลำดับต่อไป ต้องมีแผน ณ ตอนนี้ เราทำอะไรไม่ได้ จนกว่าสถานการณ์จะดีขึ้น หรือจะปรับตัวยังไง

แต่เราชอบร้องเพลง ก็มีไลฟ์ร้องเพลง ให้แฟนๆฟังบ่อยๆ เป็นความสุขของเรา ถ้าไม่ร้องจะรู้สึกอึดอัด ก็ตั้งคาเฟ่ในติ๊กต๊อก ชื่อวรัญญาคาเฟ่

ร้องเพลงทุกแนว เพื่อเอ็นเตอร์เทนคนดู เพราะก็มีคนที่เครียดเยอะ เพื่อให้กำลังใจกันและกัน บางวันไลฟ์สด 4-5 ชั่วโมง ก็มีแฟนเพลงให้ของขวัญ

เคยร้องไห้ไหม มันก็มี เป็นจุกๆ เราทำอะไรไม่ได้ ไปไหนไม่ได้ อึดอัด เซ็งอย่างที่บอกนั่งโซฟาไหลไปที่พื้น แบบทำไมแย่จังเลย

ถ้าสถานการณ์ดีขึ้น วางแผนชีวิตยังไง อย่างแรกเรื่องตังค์ พอโตขึ้น มันสำคัญมากๆ ใช่แค่ว่า วันนี้จะกินอะไร ต้องแบ่งให้ชัดเจน และประหยัดมากขึ้น

บางคนงานจ้างกลับมาบ้างแล้ว ณ ตอนนี้ ก็มีเข้ามาบ้าง เดือนพ.ค.ก็มีเฟิร์ม 2-3 งาน ก็รู้สึกว่าโอเคขึ้น แต่เราก็มีปรับให้เข้ากับสถานการณ์