ถือเป็นอีกหนึ่งนักแสดงเจ้าบทบาทสำหรับ อ้อย จิระวดี อิศราง ณ อยุธยา ซึ่งมักจะคุ้นเคยกกันดีกับบทสาวหล่อ ล่าสุดออกมาเปิดใจ

พร้อมควง คุณแม่มารศรี อิศรางกูร ณ อยุธยา ในวัย 100 ปี เข้าวงการมาตอนอายุเท่าไหร่? “ถ่ายเเบบตอนอายุ 6 เดือน

แล้วก็มาเล่นหนังของน้าดอกดินตอนประมาณ 7-8 ขวบได้” ปัจจุบันพี่อ้อยทำอะไรอยู่บ้าง? “เป็นผู้จัด เล่นละคร ครูสอนการแสดง ผู้กำกับ”

เรียกว่าในครอบครัวเป็นสายการแสดงกันทั้งหมดเลย? “สายการแสดงแม้กระทั่งแต่เด็กคนงานในบ้าน พี่ก็เอาไปเล่นหนัง เล่นละครด้วยหมด

ตั้งแต่สมัยพี่ทำละคร ตอนเล่นสุริโยทัย เด็กตามพี่ไปด้วย ท่านมุ้ยก็เอาเข้าฉากด้วย แม้แต่สุนัขในบ้านก็เอาเข้าฉากด้วย” จุดไหนที่ทำให้เป็น

พี่อ้อยแบบทุกวันนี้? “ละครเรื่องความรัก เรื่องเเปด ถ้าเป็นภาพยนตร์ก็สุริโยทัย” มีความห้ๅวในตัว ลุกส์นางเอกในสมัยที่พี่อ้อยเล่นเป็นยังไง?

“สมัยที่พี่เป็นนางเอก พี่แต่งงานมีครอบครัว มีสามี เป็นกุลสตรีไทย เป็นผู้หญิงเลย ทาเล็บ พอพี่แต่งงานก็ต้องใช้ชีวิตแบบผู้หญิง”

แล้วในใจลึกๆ เราล่ะ? “บอกกันตรงๆ เลย พี่เป็นทอมตั้งแต่เด็ก แต่ด้วยความที่พี่อยากมีครอบครัว อยากมีลูก สามีขอแต่งตอนวัยอลวน คนเข้ามาจีบเยอะ

สามีมาขอก็แต่งเลย อายุ 20 ปี” ตอนนั้นเข้ามาเป็นนางเอก เป็นนางเอกลุกส์ห้ๅวๆ แต่รู้ตัวเองอยู่แล้วว่าเป็นทอม คนรอบข้างที่ร่วมงานกับเรารู้ไหม?

“รู้หมด สามีก็รู้” แล้วพี่มีแฟนเป็นผู้หญิงก่อนไหม? “ก็มีค่ะ” แล้วตอนที่เขาขอแต่งงานเป็นตอนที่เราพักว่างจากแฟนสาว? “มีอยู่ค่ะ พี่ก็บอกแฟนผู้หญิงพี่ว่า

พี่อยากมีครอบครัว อยากแต่งงาน เขาก็บอกโอเค เพราะช่วงชีวิตเรามันต้องมีช่วงที่แต่งงาน อยากใช้ชีวิตที่สมบูรณ์แบบ” ทำไมจุดนั้นถึงคิดอยากมีลูก?

“เพราะพี่เป็นคนรักเด็กมาก อยากมีลูกมาก สิ่งที่อยากมีมากที่สุดคือลูก ตอนนี้ที่อยากมีมากที่สุดคือหลาน” เราอยากมีครอบครัวแต่เราไม่ได้รักเขาหมดใจ

ไม่เหมือนคู่รักที่ความรักสุกงอมแล้วเข้าสู่ประตูวิวาห์ มันจะทำให้ความสัมพันธ์เรากับสามีพัฒนาไปในลักษณะไหน? “จริงๆ พอแต่งงานแล้ว พี่พลิกตัวเองเลยนะ

จากห้ๅวๆ พี่เป็นผู้หญิงเลยเป็นกุลสตรีไทยดูแลอย่างดี แต่พี่เป็นคนไม่ดีพอเขาเลยมีผู้หญิงอื่น พอเขามีผู้หญิงอื่นพี่ก็เลยมีความรู้สึกว่าเเยกทางดีกว่า กลับมาเป็นตัวของตัวเอง”

ภายในระยะเวลากี่ปี? “ก็ท้องลูกคนที่สอง เขามีคนอื่นพี่ก็เเยกทางเลย แต่ยังไม่ถึงขั้นหย่ๅ พอมีลูกแล้วถึงขอหย่ๅเขา” ไม่ให้โอกาสเลยหรอ? “ไม่ค่ะ พอแล้ว