เชื่อว่าไม่มีใครที่ไม่รู้จักเป็นแน่ เพราะเพียงแค่ได้เห็นหน้าทุกคนต่างก็ร้องอ๋อ เพราะเขาคนนี้เปรียบเสมือนร่วมโพธิ์ ร่สมไทรของวงการ

เปิดชีวิต ครูมืด-ประสาท ทองอร่าม จากเด็กสลัมสู่ปรมาจารย์ด้านวัฒนธรรม ชีวิตเคยลำบากถึงขนาดต้องขอข้าววัดกิน

พร้อมเล่าวีรกรรมความซ่าหลังรั้วโรงเรียนที่เกือบโดนไล่ออกมาแล้ว ชีวิตเติบโตมาจากสลัมเลยครับ อยู่สลัมเลย

คือบ้านที่เป็นอยู่หลังคาติดกันหมดเลย แล้วที่บ้านที่ผมอยู่เป็นบ้านที่เช่าเขาอยู่ อาศัยอยู่ข้างวัด แต่บังเอิญถิ่นที่ผมอยู่ถึงแม้จะห่างไกลความเจริญ

แต่คนที่อยู่เป็นบุคคลทรงความรู้ และศิลปินแห่งชาติเยอะมาก ตอนเด็กผมร่องรอยเยอะมาก ตอนนั้นผมเป็นนักเรียนข้าราชการด้วย

ก็มีคำสั่งให้ออกจากโรงเรียน ออกจากราชการ แต่ผู้ใหญ่ก็ขอไว้ ลงโทษให้ต่ำจากไล่ออก ก็โดนลดขั้นเงินเดือน แล้วให้สอบตกปีนึง

ชอบเป็นผู้นำตั้งแต่เด็ก เพราะว่าเราอยู่สลัมคนก็อยู่เยอะ ก็มาเล่น เล่านิทานให้ฟังบ้าง เล่นกีฬาพื้นเมืองบ้าง เล่นซ่อนหา

เราก็ชอบ แล้วเผอิญคุณปู่ผมท่านเป็นนักดนตรีไทย ชีวิตผมผ่านอะไรมาเยอะมาก ผมมีภรรยาก็อยู่ด้วยกันจะมีน้อง หมอบอกว่ามีน้อง

เราก็ดีใจมากเลย เพราะเราไม่มีทายาท แต่อยู่ได้สักเดือน สองเดือนได้ข่าวว่าเสียน้องไป มันสะเทือนใจมาก อันนี้มันเป็นวิบากกรรมของผมแน่ๆ

ผมระลึกถึงเสมอว่าเป็นกรรม เคยทำกรรม เคยทำเวรอะไรไว้ จึงทำให้ไม่มีลูก ก็เสียใจมาก พอเสียน้องไปแล้ว มันก็โยงไปทำให้เสียภรรยาไปด้วย

หลังจากนั้นก็เป็นโสดมาตลอดปฏิญาณตนไว้ว่าขออยู่คนเดียว เพราะความที่เราเพลิดเพลินไปมันเยอะแล้ว หลังจากที่เสียแฟนไป

มันเยอะแล้ว ก็พอแล้ว คิดว่าหลังจากเกษียณอายุแล้ว ก็จะตั้งใจอยู่กับพี่น้อง ครอบครัว แล้วก็ทำอะไรให้กับสังคม ทำอะไรให้กับโรงเรียนนาฏศิลป์

ทำอะไรให้กับกรมศิลปากรมากยิ่งขึ้นครับ ต้องบอกเลยว่าการที่ครูมืดตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าชีวิตนี้ไม่ขอมีใคร ขออุทิศชีวิตให้กับศิลปะ

และนาฎศิลป์นั้น เป็นสิ่งที่ครูมืดต้องตั้งใจและไตร่ตรองดีมาแล้วแน่ ๆ และเขาคนนี้นั้นเกิดมาเพ่อเป็นครู เป็นแม่พิมพ์ที่ดี

ให้กับคนไทย ที่ชื่นชอบและรักในศิลปะและนาฎศิลป์ไทย ต้องขอชื่นชมจริง ๆ ค่ะ เพราะแม้จะไม่ได้จบสูงแต่ก็เป็นแบบอย่างที่ดีให้สังคมได้