เอ่ยชื่อ เช็ค-สุทธิพงษ์ ธรรมวุฒิ คนไม่น้อยคงรู้ว่าเขาเป็นหนึ่งในนักคิด นักเขียน ของบ้านเรา และที่ผ่านมาเขาก็สร้างงานดีไว้ให้ชื่นชมหลายอย่าง

ด้วยเนื้อหาที่นำเสนอ เรื่องราวของฅนในหลากหลายสังคม ผู้ชายคนนี้ถือได้ว่าเป็นคนบันเทิง ที่ผ่านประสบการณ์การทำงานมาอย่างโชกโชน ก่อนที่จะก้าวออกมายืนอยู่หน้าจอทีวีทำหน้าที่พิธีกรรายการ ที่ตัวเองผลิตเอง

สุทธิพงษ์ จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตจังหวัดปัตตานี ก่อนที่จะเปลี่ยนตนเองมาสู่เส้นทางสายบันเทิง โดยได้รับทุนเป็นนักเรียนทุนจากโรงเรียนการแสดง สหมงคลฟิล์ม

คลุกคลีอยู่ในวงการละครเวทีมาอย่างยาวนาน จากการเป็น Stage Manager รวมทั้งร่วมเล่นละครเวทีเรื่อง “กาลิเลโอ” ซึ่งเป็นผลงานชิ้นแรก

ของคณะละคร `28 ตามด้วยละครเวทีเรื่อง “อยากให้ชีวิตนี้ไม่มีเธอ” และ “สู่ฝันอันยิ่งใหญ่” (DON QUIXOTE MAN OF LAMANCHA)

ไม่นานเขาขยับมาเป็นผู้ช่วยผู้กำกับภาพยนต์เรื่อง “หลังคาแดง” ที่กำกับโดยคุณ ยุทธนา มุกดาสนิท และนำแสดงโดย ธงไชย แมคอินไตย์ คู่กับ จินตหรา สุขพัฒน์

ล่าสุดในเว็บไซต์ของ บริษัท ทีวีบูรพา จำกัด ของเขา เช็ค สุทธิพงษ์ ก็เขียนเรื่องมาเล่า ใช้ชื่อเรื่องว่า การเตรียมตัวของชีวิต สุทธิพงษ์ ธรรมวุฒิ โดยว่า

‘ก่อนอื่นต้องขออภัยที่สัปดาห์นี้ผมจัดสรรเวลา และสมาธิเพื่อเขียนบทความต่อจากสัปดาห์ก่อนโน้นไม่สำเร็จ อันที่จริงต้องบอกว่าเกือบเสร็จน่าจะใกล้เคียงความจริงกว่า เนื่องจากผมเจียดเวลาขณะทำงานอยู่ที่ อ.ทุ่งตะโก จ.ชุมพร

เขียนส่งมาตั้งแต่เช้าวันพฤหัสบดีที่ 2 กุมภาพันธ์ แต่ปรากฏว่าแอดมินไม่ได้รับเมล์ของผม และเมื่อพยายามส่งอีกครั้งในตอนเย็นด้วยความรีบร้อน ผมทำข้อความทั้งหมดหายไปในอากาศได้ยังไงก็ไม่รู้

จากวันนั้นถึงวันนี้ หากไม่มีข้อความในไลน์ขึ้นมาเตือนเมื่อสักครู่ ผมก็คงยังไม่ได้มานั่งลงใช้ความพยายามเขียน คราวนี้เขียนจริงๆด้วยดินสอ ลงบนกระดาษ มันคงจะไม่หายไปในอากาศ เพราะความไม่รู้หรือรู้น้อยของผมอีก

สำหรับผมการเตรียมตัวทั้งในการทำสวน เตรียมไปปั่นจักรยาน หรือกระทั่งวิ่งฮาล์ฟมาราธอน ท้ายที่สุดแล้วเป้าหมายไม่ได้อยู่ที่ลาซา และไม่ได้อยู่ที่เส้นชัยในการวิ่ง แต่ทั้งหมดคือการเตรียมตัวของชีวิตบั้นปลาย

ผมจะเป็นคนแก่ที่มีสุขภาพดี มีอาหารที่ดีครบถ้วนหลากหลาย มีบ้านที่สัปปายะ มีสิ่งแวดล้อมที่ดี มีอากาศที่ดี มีมิตรที่ดี มีชีวิตที่เลือกได้

มีใจที่สุข สงบ เบาบาง สามารถเจือจานแบ่งปัน ฉะนั้น เป้าหมายทั้งหมดที่ไปข้างหน้าในวันนี้ก็เพื่อการถอยหลังในวันหน้า

ถึงแม้ผมจะเชื่อว่าในวันนั้นผมจะไม่อยู่อย่างโดดเดี่ยว แต่ผมไม่ต้องการตๅยท่ามกลางการแวดล้อมของใคร

แต่จะตๅยท่ามกลางความพึงพอใจของตัวเอง ซึ่งผมเชื่อว่าผมจะทำได้เหมือนกับการปั่นจักรยานไปลาซา และการวิ่งฮาล์ฟมาราธอน’